• Andrzej Bart (1951) – pisarz, scenarzysta, reżyser. Autor m.in. powieści „Rien ne va plus”, „Pociąg do podróży”, „Don Juan raz jeszcze”, „Fabryka Muchołapek”, „Rewers”, a także scenariuszy i sztuk teatralnych. Realizował filmy dokumentalne i sztuki telewizyjne „Boulevard Voltaire” i „Bezdech”. Otrzymał wiele nagród i nominacji.

    bart1-1


    Artur Domosławski (1967) – pisarz i reporter, przez 20 lat związany z „Gazetą Wyborczą”, od dekady z „Polityką”. Autor kultowej „Gorączki latynoamerykańskiej” (2004), niepokojącej „Śmierci w Amazonii” (2013), wstrząsających „Wykluczonych” (2016), słynnej biografii „Kapuściński non-fiction” (2010). Laureat nagród i wyróżnień – literackich i dziennikarskich, m.in. Grand Press Dziennikarz Roku 2010; nominowany do Nagrody Nike za „Wykluczonych”. Jego książki były tłumaczone na 10 języków. Najnowszą, wydaną w tym roku, jest „Wygnaniec. 21 scen z życia Zygmunta Baumana”.

    domoslawski

    fot. Albert Zawada


    Sebastian Duda (1975) – doktor teologii, filozof, publicysta. Ukończył filozofię na Uniwersytecie Warszawskim oraz religioznawstwo i teologię na Katolickim Uniwersytecie w Lowanium. Członek redakcji „Więzi” i Zespołu Laboratorium „Więzi”. Ekspert Centrum Myśli Jana Pawła II w Warszawie. Wykładowca na podyplomowych studiach gender w Instytucie Badań Literackich PAN. Był publicystą tygodnika „Newsweek Polska” i redaktorem „Przeglądu Powszechnego”. Autor książek „Reformacja. Rewolucja Lutra” i „Przesilona wątpliwość”. Mieszka w Warszawie.

    dsc074971


    Urszula Glensk (1967) – literaturoznawczyni, krytyczka literacka, profesorka Uniwersytetu Wrocławskiego. Pracuje w Instytucie Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej. Od 2019 roku jest w jury Nagrody Literackiej Europy Środkowej „Angelus”. Opublikowała prawie 200 artykułów naukowych i publicystycznych oraz pięć książek, m.in. monografię Historia słabych. Reportaż i życie w Dwudziestoleciu 1918-1939, za którą dostała Nagrodę Historyczną „Polityki”. Za „wysoko ocenioną” habilitację otrzymała Nagrodę Prezesa Rady Ministrów. Najnowsza książka, biografia Hirszfeldowie – zrozumieć krew, była nominowana do Nagrody Nike, została wyróżniona Nagrodą Młodzieżowych Klubów Historycznych im. Kazimierza Moczarskiego oraz Nagrodą Specjalną Leopoldina.

    glucholazy-glensk-z-drzewem


    Magdalena Grzebałkowska (ur. 1972) – polska pisarka i reporterka „Gazety Wyborczej”. Absolwentka studiów historycznych na Uniwersytecie Gdańskim. Autorka biografii ks. Jana Twardowskiego oraz Tomasza i Zdzisława Beksińskich. Laureatka Nagrody Grand Press oraz Śląskiego Wawrzynu Literackiego. W 2016 nominowana do Nagrody Literackiej „Nike” za książkę „1945. Wojna i pokój”.

    22426556_1416605965043071_1726024319747675797_o

  • Bartosz Heksel – absolwent historii UJ (2010), podyplomowych studiów „Nazizm-Totalitaryzm-Holokaust”, prowadzonych przez Uniwersytet Pedagogiczny w Krakowie i Państwowe Muzeum Auschwitz-Birkenau oraz podyplomowych studiów muzealniczych na UJ. Od 2012 roku pracuje w Muzeum Historycznym Miasta Krakowa, obecnie jako kustosz w oddziale Fabryka Emalia Oskara Schindlera. Kurator i autor scenariuszy czterech wystaw czasowych: „Emigrejtan. Zygmunt Nowakowski – krakowianin na wygnaniu”, „Zwierzyniec zaprasza Dębniki”, „Żegota – ukryta pomoc”, „Rozstania-poszukiwania. Wojenne losy krakowian”. Jest współautorem katalogu „Żegota – ukryta pomoc” (2017), a także autorem publikacji „Żydowscy adwokaci w przedwojennym Krakowie” (2020) i katalogu „Rozstania, poszukiwania. Wojenne losy krakowian” (2021) oraz kilku artykułów opublikowanych w Zeszytach Naukowych Muzeum Historycznego Miasta Krakowa „Krzysztofory”.

    b-heksel-foto11

     


    Maciej Hen (1955) – urodził się w Warszawie, gdzie mieszka do dziś. W 1980 ukończył wydział operatorski łódzkiej PWSFTviT. Przez lata próbował swoich sił w różnych dziedzinach: bywał miedzy innymi operatorem filmowym, fotografem, reżyserem filmów dokumentalnych, dziennikarzem prasowym, radiowym i telewizyjnym, tłumaczem z języka angielskiego, muzykiem a także telewizyjnym realizatorem światła.
    Ma w dorobku trzy powieści: „Według niej” (2004, DUE), „Solfatara” (2015, W.A.B., Nagroda im. Gombrowicza 2016), oraz „Deutsch dla średnio zaawansowanych” (2019, WL) oraz książkę reportażowo-eseistyczną „Beatlesi w Polsce” (2021, Agora) W tej chwili pracuje nad powieścią „Dni z Kallimachem” dla WL.

    02.12. 2019. Warszawa . Pisarz Maciej Hen . Fot. Albert Zawada / Agencja Gazeta
    02.12. 2019. Warszawa . Pisarz Maciej Hen.
    Fot. Albert Zawada / Agencja Gazeta

    Iza Klementowska – reporterka i dziennikarka, publikowała m.in. w „Dużym Formacie” Gazety Wyborczej, „Wysokich Obcasach Extra”, „Newsweeku”, „Polityce”, „Machinie”, „National Geographic”, „Sukcesie”, „Bluszczu” i „Nowym Dzienniku” (Nowy Jork). Jej teksty ukazały się również w antologiach „Swoją drogą”, „Pytania, których się nie zadaje”, „Odwaga jest kobietą”, „Twarze sukcesu. Zespół Downa”. Autorka książek „Samotność Portugalczyka” (wyd. Czarne, nominacja do Nagrody im. Teresy Torańskiej), „Minuty. Reportaże o starości” (DW PWN, nominacja do nagrody Radia Wrocław EMOCJE), „Szkielet białego słonia” (Wyd. Czarne, nominacja do nagrody Radia Wrocław EMOCJE, nominacja do nagrody Travelery 2017), „Skóra. Witamy uchodźców” (nominacja do nagrody im. Beaty Pawlak za rok 2019), „Zapach trawy. Opowieści o dzieciach hipisów”. Wyróżniona w konkursie organizowanym przez Międzynarodowy Festiwal Opowiadania we Wrocławiu.

    iza-klementowska

     


    Jacek Leociak – prof. dr hab., kierownik Zakładu Badań nad Literaturą Zagłady w Instytucie Badań Literackich PAN, członek Pracowni Poetyki Teoretycznej i Semiotyki Kultury IBL PAN, członek-założyciel Centrum Badań nad Zagładą Żydów przy IFiS PAN, redaktor rocznika „Zagłada Żydów. Studia i Materiały”. Razem z Barbarą Engelking przygotował koncepcję galerii „Zagłada” w Muzeum Historii Żydów Polskich POLIN. Opublikował: Tekst wobec Zagłady. O relacjach z getta warszawskiego (1997, 2004, 2016); Getto warszawskie. Przewodnik po nieistniejącym mieście, (wspólnie z Barbarą Engelking; 2001, Yale University Press 2009, wyd. rozszerzone i poprawione 2013), Doświadczenia graniczne. Studia o dwudziestowiecznych formach reprezentacji (2009); Ratowanie. Opowieści Polaków i Żydów, (2010); Spojrzenia na Warszawskie getto (2011); Biografie ulic. O żydowskich ulicach Warszawy: od narodzin po Zagładę (2017). Młyny boże. Zapiski o Kościele i Zagładzie (2018). Opracował (razem z Martą Janczewską) i wstępem opatrzył Archiwum Ringelbluma. Antologia, Wrocław 2019, seria „Biblioteka Narodowa”.

    mst_0896s
    fot. Mikołaj Starzyński


    Cezary Łazarewicz (1966) – dziennikarz prasowy, reporter i publicysta. Publikował w czołowych polskich tytułach prasowych, między innymi „Gazecie Wyborczej”, „Przekroju”, „Polityce”. Autor zbioru reportaży „Kafka z Mrożkiem. Reportaże pomorskie” (2012), „Sześć pięter luksusu. Przerwana historia domu braci Jabłkowskich” (2013), „Elegancki morderca” (2015), „Żeby nie było śladów. Sprawa Grzegorza Przemyka” (2016) oraz „Tu mówi Polska. Reportaże z Pomorza” (2017). Za reportaż „Żeby nie było śladów” otrzymał Nagrodę Literacką Nike, Nagrodę im. Oskara Haleckiego przyznawaną najlepszym książkom popularnonaukowym poświęconym historii Polski w XX wieku oraz Nagrodę MediaTory w kategorii Obserwator. Książka ta otrzymała również tytuł Książki 2016 roku w plebiscycie Radia Kraków, była nominowana do nagrody Śląski Wawrzyn Literacki i Nagrody Historycznej im. Kazimierza Moczarskiego oraz znalazła się w finale Nagrody im. Ryszarda Kapuścińskiego.

    large_c_lazarewicz_zdjecie_grey
    fot. Adam Tuchliński
    Biogram i zdjęcie: czarne.com.pl

  • Paweł Machcewicz (1966) – absolwent Uniwersytetu Warszawskiego, historyk, profesor w Instytucie Studiów Politycznych PAN; wykładał na Uniwersytecie Warszawskim, Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu i w Collegium Civitas; w latach 2008-2017 dyrektor i twórca Muzeum II Wojny Światowej w Gdańsku; w latach 2000-2005 współtwórca Instytutu Pamięci Narodowej, w którym kierował pionem badawczo-edukacyjnym; autor wielu książek na temat historii XX wieku, m.in. „Polski rok 1956” (1993, wydanie amerykańskie: “Rebellious Satellite. Poland 1956”) , „Władysław Gomułka” (1995), „Emigracja w polityce międzynarodowej” (1999) , „Historia Hiszpanii” (1998, wraz z T. Miłkowskim), „Monachijska menażeria. Walka z Radiem Wolna Europa 1950-1989” (2007, wydanie amerykańskie : “Poland`s War Against Radio Free Europe 1950-1989”); „Spory o historię 2000-2011” (2012) , „Muzeum” (2017, wydanie niemieckie: „Der umkämpfte Krieg. Das Museum des Zweiten Weltkriegs in Danzig. Entstehung und Streit”, wydanie anglojęzyczne: “The War That Never Ends. The Museum oft he Second World War in Gdańsk”), redaktor i współautor wydawnictw „Wokół Jedwabnego” (2002) oraz „Bydgoszcz, 3-4 września 1939” (2008); ostatnio opublikował (wraz z Andrzejem Paczkowskim): „Wina, kara, polityka. Rozliczenia ze zbrodniami II wojny światowej” (Kraków 2021).

    machcewicz_photo_of_the_author11


    Waldek Mazur – pracownik Wrocławskiego Domu Literatury, wykładowca w Instytucie Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej Uniwersytetu Wrocławskiego, koordynator Międzynarodowego Festiwalu Poezji Silesius, technik telekomunikacji kolejowej. Prowadzi spotkania, tworzy podcasty. Jesienią 2021 ukaże się książka poetycka Tomasza Bąka „Playbook”, którą miał okazję opracować od strony koszykarskiej. Mieszka we Wrocławiu i Krotoszynie.

    waldek-mazur


    Michał Nogaś – dziennikarz prasowy i radiowy, choć z wykształcenia politolog. Przez szesnaście lat pracował w radiowej „Trójce”, od listopada 2016 roku jest dziennikarzem „Gazety Wyborczej”. Dużo czyta i często rozmawia z pisarzami z kraju i zagranicy jego rozmowy publikowane są w „Magazynie Świątecznym”, „Wysokich Obcasach”, „Wysokich Obcasach Extra” i „Dużym Formacie”. Prowadzi program „Nogaś na stronie” (na www.wyborcza.pl) oraz profil na Facebooku o tej samej nazwie.

    14859759_1288559917860714_1449059137528490574_o
    fot. Mikołaj Starzyński


    Prof. zw. dr hab. Stanisław Obirek (ur. 1956 r.) – wykłada w Uniwersytecie Warszawskim w Ośrodku Studiów Amerykańskich. Studiował filologię polską w Uniwersytecie Jagiellońskim, filozofię i teologię w Neapolu i w Rzymie na Uniwersytecie Gregoriańskim. W 1997 r. habilitował się na Wydziale Historycznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. W 2002 r. wydał antologię tekstów, Co nas łączy? Dialog z niewierzącymi, w 2006 Religia – schronienie czy więzienie?, w 2008 Obrzeża katolicyzmu, w 2009 r. Catholicism as a Cultural Phenomenon in the Time of Globalization: A Polish Perspective, w 2010 r. Uskrzydlony umysł. Antropologia słowa Waltera Onga, w 2011 Umysł wyzwolony. W poszukiwaniu dojrzałego katolicyzmu, razem z Zygmuntem Baumanem w 2013 O Bogu i człowieku. Rozmowy, i On the World and Ourselves w 2015, Polak katolik? w 2015. Bada miejsce religii we współczesnej kulturze, interesuje się dialogiem międzyreligijnym, konsekwencjami Holokaustu i możliwościami przezwyciężenia konfliktów religijnych, cywilizacyjnych i kulturowych.

    20.06.2016 Warszawa, prof. Stanislaw Obirek


    Małgorzata Omilanowska (1960) – profesor historii sztuki, absolwentka Uniwersytetu Warszawskiego, studiowała także na Wydziale Architektury Uniwersytetu Technicznego w Berlinie. Była stypendystką kilkunastu europejskich instytucji naukowych, m.in. British Academy oraz Wissenschaftskolleg zu Berlin. Uczestniczyła w wielu międzynarodowych projektach naukowych, współpracując m.in. z Instytutem Herdera w Marburgu i Geisteswissenschaftliches Zentrum Geschichte und Kultur Ostmitteleuropas w Lipsku. Od 1985 roku pracuje w Instytucie Sztuki PAN, a od 2006 roku jest profesorem w Instytucie Historii Sztuki Uniwersytetu Gdańskiego. W latach 2012 – 2014 była Wiceministrem, a w latach 2014 – 2015 Ministrem Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Specjalizuje się w problemach architektury XIX i XX wieku. Prowadzi badania z zakresu architektury Warszawy i Gdańska, a także budownictwa uzdrowiskowego. Angażuje się także w działalność na rzecz ochrony zabytków. Jest członkinią Polskiego Komitetu ICOMOS, Komitetu Nauk o Sztuce PAN i Polskiego Komitetu CIHA.

    malgorzata-omilanowska

  • Adam Poprawa (ur. 1959) – filolog, krytyk literacki i muzyczny, edytor, pisarz. Wydał m.in. monografię Kultura i egzystencja w poezji Jarosława Marka Rymkiewicza (Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, Wrocław 1999), zbiór szkiców Formy i afirmacje (Universitas, Kraków 2003), tomy prozatorskie Walce wolne, walce szybkie (WBPiCAK, Poznań 2009), Kobyłka apokalipsy (WBPiCAK, Poznań 2014), zbiór Szykista. Felietony po kulturze (WBPiCAK, Poznań 2020). Przetłumaczył Epifanie Jamesa Joyce’a (Biuro Literackie, Stronie Śląskie 2016). Przygotował poprawioną (odcenzurowaną i uzupełnioną) edycję Pamiętnika z powstania warszawskiego Mirona Białoszewskiego (PIW, Warszawa 2014). Opracował poszerzone wydanie Języka poetyckiego Mirona Białoszewskiego (Ossolineum, Wrocław 2016) oraz tom Odbiorca ubezwłasnowolniony. Teksty o kulturze masowej i popularnej Stanisława Barańczaka (Ossolineum, Wrocław 2017). Prowadzi w „Odrze” rubrykę płytową CDn. Jest felietonistą „Nowych Książek”. Pracuje w Instytucie Filologii Polskiej UWr.

    dsc_0021


    Prof. Dariusz Stola – historyk w Instytucie Studiów Politycznych PAN. Zajmuje się historią stosunków polsko-żydowskich, migracji międzynarodowych i reżimu komunistycznego. Opublikował ponad 150 artykułów naukowych i 10 książek, w tym: Kraj bez wyjścia? Migracje z Polski 1948-1989 (2010); Kampania antysyjonistyczna w Polsce 1967-1968 (2000); Nadzieja i Zagłada (1995). Zasiada w Komitecie Nauk Historycznych i Komitecie Badań nad Migracjami PAN, a także w radach naukowych kilku instytucji i czasopism w kraju i za granicą. W latach 2014-2019 był dyrektorem Muzeum Historii Żydów Polskich Polin.

    stola

     


    Mariusz Szczygieł – reporter, absolwent Wydziału Dziennikarstwa Uniwersytetu Warszawskiego. Pracę zaczął zaraz po maturze w tygodniku “Na przełaj”. Od 1990 roku pracuje w “Gazecie Wyborczej”, od roku 2004 jest redaktorem “Dużego Formatu”. W latach 1995–2001 prowadził talk-show “Na każdy temat” w TV Polsat. Wydał książki: Niedziela, która zdarzyła się w środę (1996, 2011), Gottland (2006, 2010), 20 lat nowej Polski w reportażach według Mariusza Szczygła (2009, 2011), Kaprysik. Damskie historie (2010), Zrób sobie raj (2010), Laska nebeska (2012), Antologia polskiego reportażu XX wieku (2014, 2015, 3 tomy), Projekt: Prawda (2016), Nie ma (2018) oraz Osobisty przewodnik po Pradze (2020). Laureat Europejskiej Nagrody Książkowej za Gottland (2009), Nagrody im. Andrzeja Woyciechowskiego (2013), Grand Press (2013) oraz Nagrody Literackiej „Nike” za tom reportaży Nie ma (2019). Razem z Wojciechem Tochmanem i Pawłem Goźlińskim założył Instytut Reportażu (www.instytutR.pl) oraz księgarnię reporterów Wrzenie Świata.

     

    22382211_1416395711730763_1885868792622324742_o


    Wit Szostak (Dobrosław Kot) – myśliciel i eseista, doktor habilitowany filozofii. Pracuje jako profesor w Katedrze Filozofii Uniwersytetu Ekonomicznego w Krakowie. Od lat krąży pomiędzy logosem a mitem, szukając pytań, które pojawiają się na pograniczu myślenia i opowieści. Ostatnio wydał książki Myślenie dramatyczne (2016) oraz Tratwę Odysa. Esej o uchodźcach (2020). Pod nazwiskiem Wit Szostak publikuje utwory prozatorskie. Ostatnio wydał powieść Cudze słowa (2020).

    wit-szostak

  • Profesor UW. Dr hab. Magdalena Środa, pracuje w Zakładzie Etyki Wydziału Filozofii Uniwersytetu Warszawskiego, zajmuje się historią idei etycznych, etyka stosowaną, filozofia polityczną i problematyką kobiecą. Jest autorką wielu publikacji z zakresu filozofii politycznej i moralnej oraz książek m.in: „Idea godności w historii i etyce” (1993), „Idee, normy i wartości moralne” (1994), „Historia idei etycznych: starożytność i średniowiecze” (1995), „Historia idei etycznych: nowożytność i czasy współczesne” (1998). „Indywidualizm i jego krytycy. Współczesne spory między liberałami, komunitarianami i feministkami na temat podmiotu, wspólnoty i płci” (2003), „Kobiety i władza” (2009), „Etyka dla myślących” (2010), „Mała książeczka o tolerancji” (2010). „Obcy, inny, wykluczony” (2020)
    Od 1993 jest redaktorem ETYKI oraz Rady Naukowej PRZEGLĄDU FILOZOFICZNEGO; Jest ekspertką Europejskiego Instytutu Równości Gender w Wilnie; założycielką i kierowniczką Podyplomowych Studiów Etyki i Filozofii (UW); członkinią Komitetu Etyki Polskiej Akademii Nauk; członkinią Rady Instytutu Spraw Publicznych, członkinią Rady Societas/Communitas, współzałożycielką Kongresu Kobiet, przewodniczącą Rady Fundacji na rzecz Myślenia im. Barbary Skargi. Jest uczestniczką licznych staży i stypendiów zagranicznych (m.in. USA, Francja, Belgia). W rządzie M. Belki pełniła funkcję ministra Pełnomocnika Rządu ds. Równego statusu Kobiet i Mężczyzn. Zajmuje się działalnością publicystyczną, jest stałą felietonistką „Gazety Wyborczej”.

    magdalena_sroda_sejm_2014


    Agata Tuszyńska – pisarka, poetka, reportażystka. Autorka biografii Isaaka Bashevisa Singera, Ireny Krzywickiej oraz Wiery Gran, a także osobistych Rodzinnej historii lęku i Ćwiczeń z utraty. W ostatnich latach wydała m.in. Oskarżona Wiera Gran (2010), Narzeczona Schulza (2015), Jamnikarium (2016), Bagaż osobisty. Po Marcu (2018) oraz Mama zawsze wraca (2020). Laureatka Nagrody Polskiego PEN-Clubu im. Ksawerego Pruszyńskiego za wybitne osiągnięcia w dziedzinie reportażu i literatury faktu. W 2015 roku została uhonorowana srebrnym medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”. Jej książki przetłumaczono na kilkanaście języków.

    OLYMPUS DIGITAL CAMERA
    fot. Krzysztof Jabłonowski

    Ewa Winnicka – reporterka; studiowała dziennikarstwo i amerykanistykę na Uniwersytecie Warszawskim. Związana z „Polityką” i „Dużym Formatem”. Trzykrotnie uhonorowana nagrodą Grand Press. Autorka książek: Londyńczycy, nominowanej do Nagrody „Gryfia”, Angole, za którą otrzymała Nagrodę „Gryfia”, a także nominacje do Nagrody Nike i Nagrody im. Ryszarda Kapuścińskiego, Nowy Jork zbuntowanyMilionerka. Zagadka Barbary Piaseckiej Johnson oraz Był sobie chłopczyk, za którą otrzymała nagrodę MediaTory w kategorii ObserwaTOR oraz nominację do Górnośląskiej Nagrody Literackiej „Juliusz”.

    193203607_4186625708042167_223207784215110738_n