Jesteśmy na półmetku. W słoneczny, piąty dzień Bruno Schulz. Festiwal poszukiwaliśmy mordercy Brunona S. w trakcie gry miejskiej. W tym samym czasie Zbigniew Maćków próbował dowiedzieć się wszystkiego o książce „Rozmowy drugie” (z serii: „Architektura jest najważniejsza”) od Marty Leśniakowskiej, Małgorzaty Omilanowskiej i Romana Rutkowskiego.
Południe, prawie 30 grup (100 osób!) pojawia się na starcie gry miejskiej „Testament” przed Księgarnią Hiszpańską Elite. Po odebraniu zestawu detektywa, czyli instrukcji zabawy, formularza z pytaniami, mapy oraz drzewa genealogicznego podejrzanych, drużyny ruszają w miasto. Ich zadaniem jest odpowiedź na pytania zadane w teście, z których najważniejsze brzmi: kto zabił pisarza. To furtka do wygranej, należy jak najszybciej pojawić się z odpowiedzią przed 16.00 w klubie Proza.
„Testament” powstał specjalnie z myślą o Bruno Schulz. Festiwal 2017. Twórcy, czyli grupa Wrocławskie Gry Miejskie, zabrali graczy do lat dwudziestych XX wieku. W trakcie zabawy nie można było używać telefonów komórkowych, aktorzy-amatorzy byli specjalnie wystylizowani. Imię głównego bohatera gry, nieszczęśnika przypomniało nam o naszym ulubionym pisarzu. Szkoda, że przez chwilę Wrocław nie zamienił się w Drohobycz!
W tym samym czasie co gra miejska rozpoczęło się wydarzenie towarzyszące festiwalowi, czyli spotkanie promocyjne książki „Rozmowy drugie”. Poprowadził je Zbigniew Maćków, a o publikacji opowiadali Roman Rutkowski, Marta Leśniakowska i Małgorzata Omilanowska. Spotkanie odbyło się w Dolnośląskiej Okręgowej Izbie Architektów RP. Trzeci już tom serii „Architektura jest najważniejsza” ukazał się w maju, a Ewa Mańkowska-Grin rozmawiała w nim z historykami sztuki i krytykami architektury na takie tematy, jak: chaos urbanistyczny, odpowiedzialność za przestrzeń wspólną, degeneracja krajobrazu, ekologia w projektowaniu i urbanistyce. I o tym właśnie mówili uczestnicy spotkania w miejscu stanowiącym idealną scenerię rozważań o architekturze: dawnym przedszkolu WuWA, będącym obecnie siedzibą Dolnośląskiej Okręgowej Izby Architektów RP.
Maja Szyma
fot. Max Pflegel
