Olga Drenda (ur. 1984) – dziennikarka i tłumaczka, absolwentka Etnologii i Antropologii Kultury UJ. Publikowała m.in. w „Polityce”, „The Guardian”, „2+3D”, „Glissando”, „Dwutygodniku”, „Lampie”, „Digital Camera Polska”, „Tygodniku Powszechnym”, „Szumie”, „Trans/Wizjach”, „Gazecie Magnetofonowej”. Współpracowała z festiwalem Unsound i lubelskim Centrum Spotkania Kultur. Współautorka polskiego przekładu Delikatnego mechanizmu i Wybuchowego biletu W.S. Burroughsa, tłumaczka scenariuszy filmowych oraz fragmentów Bukaresztu Małgorzaty Rejmer na język angielski. Mieszka w Mikołowie. Jej pierwsza książka Duchologia polska. Rzeczy i ludzie w latach transformacji została bardzo dobrze przyjęta przez czytelników i krytykę literacką. Wyroby. Pomysłowość wokół nas przyniosły Drendzie nominację do Paszportów POLITYKI 2018.

Antoni Dudek (ur. 1966 r.) – profesor nauk humanistycznych, kierownik Katedry Instytucji i Zachowań Politycznych w Instytucie Politologii Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie. W latach 2011-16 członek Rady Instytutu Pamięci Narodowej. Autor i współautor kilkunastu książek z zakresu historii Polski w XX wieku oraz dziejów polskiej myśli politycznej. Najważniejsze prace w jego dorobku dotyczą dziejów Polski pod rządami komunistycznymi, transformacji ustrojowej oraz przemian systemu politycznego współczesnej Polski. Niedawno ukazała się jego najnowsza książka Od Mazowieckiego do Suchockiej. Pierwsze rządy wolnej Polski (Kraków 2019).

Jacek Fedorowicz (ur. 1937) – aktor, satyryk. Studiował na Wydziale Malarstwa w Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Gdańsku (dyplom 1960). Aktor studenckiego teatru Bim-Bom w Gdańsku (1954-60). W latach 1963-71 był współtwórcą cyklicznych programów rozrywkowych w Telewizji Polskiej, m. in. “Poznajmy się”, “Małżeństwo doskonałe”. Współautor audycji radiowej “60 minut na godzinę” (1974-81). Po ogłoszeniu stanu wojennego zerwał kontakty z państwowymi środkami przekazu; publikował utwory w wydawnictwach i prasie “II obiegu”. Był też czynny w niezależnym życiu kulturalnym jako grafik (Komiks “Solidarność” – 500 pierwszych dni) i artysta estradowy. Autor programów satyryczno-politycznych rozpowszechnianych w latach 80-tych poza cenzurą. Od 1989 ponownie występuje w telewizji i publikuje w prasie, jest m. in. autorem i głównym wykonawcą popularnego programu “Dziennik telewizyjny”.

Darek Foks (ur. 1966) – polski pisarz, filmowiec i artysta sztuk wizualnych.

Grzegorz Gauden (ur. 1953) – z wykształcenia jest prawnikiem (UAM Poznań, 1975) i ekonomistą (Uniwersytet w Lund, Szwecja, 1989). W latach siedemdziesiątych działał w studenckim ruchu kulturalnym i w prasie studenckiej.
Był dziennikarzem i redaktorem naczelnym wydawnictw Solidarności w Poznaniu: dziennika Wiadomości Dnia i tygodnika Obserwator Wielkopolski oraz szefem działu informacji w Międzyzakładowego Komitetu Założycielskiego a potem Zarządu Regionu NSZZ Solidarność Wielkopolska.
Został internowany 13 grudnia 1981 r. Zwolniony 4 lipca 1982 r. wyemigrował do Szwecji w roku 1984. W latach 1985-1990 był przewodniczącym Szwedzkiego Komitetu Poparcia Solidarności w Lund. W 1993 roku powrócił do Polski. Pracował w wydawnictwach prasowych a latach 1999-2006 był prezesem Presspublica sp. z o.o., wydawcy „Rzeczpospolitej”. W latach 2004-2006 był redaktorem naczelnym „Rzeczpospolitej”.
W latach 2000-2003 był prezesem Izby Wydawców Prasy, a od roku 2003 do 2015 roku jej wiceprezesem. Był jednym z założycieli Stowarzyszenia Autorów i Wydawców „Copyright Polska” a od 2003 roku jest jego wiceprezesem.
W latach 2008 – 2016 roku był dyrektorem Instytutu Książki w Krakowie.
W 2012 roku został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.

dr hab. Urszula Glensk – zajmuje się literaturą non fiction i krytyką literacką. Pracuje w Instytucie Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej Uniwersytetu Wrocławskiego, gdzie prowadzi zajęcia o reportażu i organizuje Studencką Nagrodę im. Ryszarda Kapuścińskiego – Słowa bez Granic.

Opublikowała 150 artykułów naukowych i publicystycznych – m.in. w „Znaczeniach”, „Gazecie Wyborczej”, „ResPublice Nowej” i na portalu „Studio Opinii”. Jest stałą recenzentką „Nowych Książek”.
Autorka monografii Proza wyzwolonej generacji 1989-1999 (Wydawnictwo Literackie, 2002), Trzy szkice o przewartościowaniach w kulturze ( 2007), Po Kapuścińskim. Szkice o reportażu (wyróżnienie Magazynu Literackiego Książki), a także współautorka podręcznika creative writing Jak zostać pisarzem?

Jej książka – Historia słabych. Reportaż i życie w Dwudziestoleciu 1918-1939 – została nagrodzona Nagrodą Historyczną „Polityki” w roku 2015. Otrzymała nagrodę Prezesa Rady Ministrów za „wysoko ocenioną” habilitację. Wkrótce ukaże się jej nowa książka, reportaż biograficzny: Hirszfeldowie – zrozumieć krew.

Magdalena Grzebałkowska (ur. 1972) – polska pisarka i reporterka „Gazety Wyborczej”. Absolwentka studiów historycznych na Uniwersytecie Gdańskim. Autorka biografii ks. Jana Twardowskiego oraz Tomasza i Zdzisława Beksińskich. Laureatka Nagrody Grand Press oraz Śląskiego Wawrzynu Literackiego. W 2016 nominowana do Nagrody Literackiej „Nike” za książkę 1945. Wojna i pokój.

Magda Heydel (ur. 1969) – tłumaczka literatury języka angielskiego, m.in Josepha Conrada, T.S. Eliota, Seamusa Heaneya, Teda Hughesa, Alice Oswald, Dereka Walcotta oraz Virginii Woolf. Jest polonistką, anglistką i przekładozanwczynią. Kieruje Centrum Badań Przekładoznawczych na Wydziale Polonistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego. Redaktor naczelna pisma „Przekładaniec. A Journal of Translation Studies”. Opublikowała książki Obecność T.S. Eliota w literaturze polskiej (2002) i Gorliwość tłumacza. Przekład poetycki w twórczości Czesława Miłosza (2013), współredagowała antologie Współczesne teorie przekładu (2009), Polska myśl przekładoznawcza (2013) oraz Polish Translation Studies in Action (2019). Jest jedną z kuratorek międzynarodowego festiwalu Odnalezione w Tłumaczeniu. Dwukrotna laureatka nagrody „Literatury na Świecie”; nominowana do nagrody Europejski Poeta Wolności za przekład tomu Alice Oswald Zapadać w jawę (2018).

Katarzyna Kantner – dr, literaturoznawczyni, na co dzień copywriterka. Autorka książki Jak działać za pomocą słów? Proza Olgi Tokarczuk jako dyskurs krytyczny.

Szymon Kloska (ur. 1976)– pracuje w Instytucie Książki. O książkach opowiada w radiach i telewizjach, czasami pisuje w prasie drukowanej i innej. Współorganizator Festiwalu Literatury dla Dzieci.

Katarzyna Kłosińska – polska językoznawczyni, doktor habilitowana nauk humanistycznych, wykładowczyni Uniwersytetu Warszawskiego, popularyzatorka kultury języka polskiego.

Rafał Księżyk (ur. 1970) – dziennikarz i krytyk muzyczny. W latach 90. redagował magazyny „Brum”, „Plastik”, „Antena Krzyku”, „City Magazine”, „Aktivist”. W latach 2012-2017 był redaktorem naczelnym magazynu „Playboy”. Jest współautorem autobiografii artystów: „Desperado”, Tomasza Stańki (2010), „Kryzys w Babilonie”, Roberta Brylewskiego (2012), „AD/HD”, Tymona Tymańskiego (2013), „Idę tam gdzie idę” Kazimierza Staszewskiego (2015), „Nieprzysiadalność” Marcina Świetlickiego (2017), „King!” Muńka Staszczyka (2019) oraz autorem esejów „23 cięcia dla Williama S. Burroughsa” (2013) i „Wywracanie kultury. O dandysach, hipsterach, mutantach” (2018), za który otrzymał nominację do Nagrody Literackiej Gdynia 2019. Prowadzi wtorkowy „Nokturn” w Programie Drugim Polskiego Radia. Stale współpracuje z portalem kulturalnym dwutygodnik.com

Herkus Kunčius (ur. 1965) – litewski pisarz i dramaturg. Jest synem Anicetasa Kunčiusa i Aldony Mikšytė – śpiewaków występujących m.in. w Teatrze Muzycznym w Kownie. W 1990 roku ukończył historię sztuki na Akademii Sztuk Pięknych w Wilnie.

Jan Lityński – polski polityk, działacz opozycji w czasach PRL, poseł na Sejm X, I, II i III kadencji, w latach 2010–2015 doradca prezydenta RP ds. kontaktów z partiami i środowiskami politycznymi.

Małgorzata Łukasiewicz (ur. 1948) – studiowała języki obce i filozofię na UW. W latach 1976-1989 uczestniczyła w działaniach opozycji demokratycznej. Jako tłumaczka i krytyk literacki współpracuje z wieloma wydawnictwami i instytucjami kultury. Tłumaczyła m. in. P. Süskinda, H. Hessego, J. Rotha, W. G. Sebalda, R. Walsera, Th. W. Adorna, J. Habermasa, F. Nietzschego, G. Simmla. Opublikowała książki eseistyczne: Robert Walser (Czytelnik 1990), Rubryka pod różą (Znak 2007), Jak być artystą. Na przykładzie Thomasa Manna (Więź 2011), Dziwna rzecz – pisanie (Więź 2012), Pięć razy o przekładzie (Karakter 2017).

Zbigniew Machej (ur. 1958) – poeta, autor wierszy dla dzieci, tłumacz, eseista. Pochodzi z Cieszyna, ukończył polonistykę i religioznawstwo na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. W latach 80. współpracował z opozycją demokratyczną i niezależnym ruchem wydawniczym. Po 1989 roku pracował jako dziennikarz, menedżer kultury i dyplomata – przez dziewięć lat jako wicedyrektor Instytutu Polskiego w Pradze, później jako dyrektor Instytutu Polskiego w Bratysławie, a także (do stycznia 2014) jako wicedyrektor Międzynarodowego Funduszu Wyszehradzkiego. Obecnie zajmuje się głównie pracą pisarską, publicystyczną i translatorską.

Jako poeta debiutował na łamach „Tygodnika Powszechnego” w 1980 roku. W latach 80 jego wiersze publikowane były głównie w wydawnictwach niezależnych i emigracyjnych. Jest autorem czternastu zbiorów wierszy (m.in. Smakosze, kochankowie i płatni mordercy, Legendy praskiego metra, Prolegomena, Wspomnienia z poezji nowoczesnej, Wiersze przeciwko opodatkowaniu poezji, Zima w małym mieście na granicy, Mroczny przedmiot podążania). Pisuje i publikuje także wiersze dla dzieci (Przygody przyrody). Ostatnio Biuro Literackie opublikowało e-book Telefon z antypodów zawierający jego wiersze z lat 1978 – 1990. Jako poeta współpracuje z kwartalnikiem „Przekrój”.

W 2018 roku Dom Literatury w Łodzi wydał jego książkę prozatorską pt. Antidotum noctis.

Machej jest także tłumaczem poezji czeskiej i słowackiej. W 2017 roku wydał przełożone z czeskiego Pieśni duchowe Georgiusa Tranosciusa (nagroda „Literatury na Świecie”). Z czeskiego tłumaczył także m.in. wiersze Jana Skácela, Ivana Blatnego, Ivana Wernischa, a ze słowackiego wiersze Ivana Štrpki (tom Cicha ręka). Przekładał także wiersze dawnych poetów angielskich – Thomasa Traherne’a i Johna Clare’a. Jako tłumacz poezji współpracuje z czasopismem „Literatura na Świecie”.

Mirosław Maciorowski

Marta Mizuro – dziennikarka, krytyk literacki, pisarka, wykładowczyni twórczego pisania. Od kilkunastu lat pracuje w miesięczniku „Odra”.

Anna Nasiłowska (ur. 1958) – polska pisarka, poetka, krytyk literacki, historyk literatury współczesnej, profesor nauk humanistycznych, profesor zwyczajna Instytutu Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk. Członek redakcji dwumiesięcznika literackiego “Teksty Drugie” od 1990.

Michał Nogaś – dziennikarz prasowy i radiowy, choć z wykształcenia politolog. Przez szesnaście lat pracował w radiowej „Trójce”, od listopada 2016 roku jest dziennikarzem „Gazety Wyborczej”. Dużo czyta i często rozmawia z pisarzami z kraju i zagranicy jego rozmowy publikowane są w „Magazynie Świątecznym”, „Wysokich Obcasach”, „Wysokich Obcasach Extra” i „Dużym Formacie”. Prowadzi program „Nogaś na stronie” (na www.wyborcza.pl) oraz profil na Facebooku o tej samej nazwie.

Prof. zw. dr hab. Stanisław Obirek (ur. 1956 r.) – wykłada w Uniwersytecie Warszawskim w Ośrodku Studiów Amerykańskich. Studiował filologię polską w Uniwersytecie Jagiellońskim, filozofię i teologię w Neapolu i w Rzymie na Uniwersytecie Gregoriańskim. W 1997 r. habilitował się na Wydziale Historycznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. W 2002 r. wydał antologię tekstów, Co nas łączy? Dialog z niewierzącymi, w 2006 Religia – schronienie czy więzienie?, w 2008 Obrzeża katolicyzmu, w 2009 r. Catholicism as a Cultural Phenomenon in the Time of Globalization: A Polish Perspective, w 2010 r. Uskrzydlony umysł. Antropologia słowa Waltera Onga, w 2011 Umysł wyzwolony. W poszukiwaniu dojrzałego katolicyzmu, razem z Zygmuntem Baumanem w 2013 O Bogu i człowieku. Rozmowy, i On the World and Ourselves w 2015, Polak katolik? w 2015. Bada miejsce religii we współczesnej kulturze, interesuje się dialogiem międzyreligijnym, konsekwencjami Holokaustu i możliwościami przezwyciężenia konfliktów religijnych, cywilizacyjnych i kulturowych.

Wojciech Orliński – polski dziennikarz, publicysta i pisarz, działacz związkowy, autor książek podróżniczych, fantastycznych i publicystycznych. Od 1997 pracuje w „Gazecie Wyborczej”, gdzie pisze głównie na tematy związane z kulturą masową i internetem.

Marian Pilot (ur. 1936) –

literat, eseista, scenarzysta,  leksykograf, długoletni redaktor  poświęconego kulturze chłopskiej kwartalnika „ Regiony”, autor  powieści, opowiadań i esejów; do najważniejszych należą: Panny szczerbate (1962),  Pantałyk (1970), Zakaz zwałki (1974), Karzeł Pierwszy, król tutejszy (1976) Wykidajło (1981), Bitnik Gorgolewski (1989),, Pióropusz (2010), Nowy matecznik (2012),  Słownik dawnej gwary Siedlikowa (2012),  Osobnik (2013),  Niebotyki (2017) )Ostatnio opublikował poradnik Życie. Sposób użycia i poemat  Dzikie mięso.

Znawca twórczości Waleriana Nekandy Trepki, miłośnik malarstwa Edwarda Prymasa, animator ruchu na rzecz rehabilitacji osób, w I Rzeczypospolitej  skazanych na śmierć  na stosie pod zarzutem praktyk czarowniczych, znawca Plica polonica.

Używa  maszyny do pisania marki Continental.

Tomasz Pindel (ur. 1976) – polski tłumacz literatury hiszpańskojęzycznej, pracownik naukowy Uniwersytetu Jagiellońskiego. Razem z Szymonem Kloską prowadzi program Piątka z literatury w RMF Classic.

Anna Romaniuk (ur. 1980) – historyczka literatury, edytorka, krytyczka literacka. Od 2013 roku kierowniczka Zakładu Rękopisów Biblioteki Narodowej. Członkini jury Nagrody Literackiej m. st. Warszawy. Autorka książki Drobina białka. Motywy roślinne i zwierzęce w liryce Haliny Poświatowskiej. Opracowała tomy: Dusza czyśćcowa. Wspomnienia o Stanisławie Grochowiaku (2010), Obecność. Wspomnienia o Czesławie Miłoszu (2012) oraz Wierność. Wspomnienia o Zbigniewie Herbercie (2014). Przygotowała także do wydania tom korespondencji Tadeusza Różewicza i Henryka Voglera (2019) oraz była współedytorką zbioru korespondencji Jarosława Iwaszkiewicza Listy do córek (2010). Publikowała m.in. na łamach „Nowych Książek”, „Zeszytów Literackich”, „Twórczości”, „Kwartalnika Artystycznego”, „Odry”, „Dekady Literackiej”, „Studium”, „Tygodnika Powszechnego”, „Czasu Kultury”. Stypendystka ministra kultury i dziedzictwa narodowego, ministra nauki i szkolnictwa wyższego, Funduszu Promocji Twórczości oraz Urzędu Miasta st. Warszawy.

Michał Rusinek Urodził się w 1972 roku w Krakowie i nadal tam mieszka – z rodziną. Był sekretarzem Wisławy Szymborskiej, teraz prowadzi jej Fundację. Pracuje na Wydziale Polonistyki UJ, gdzie zajmuje się retoryką oraz prowadzi zajęcia z teorii literatury, teorii przekładu i creative writing. Bywa tłumaczem z języka angielskiego, zdarza mu się pisywać książki dla dzieci i dorosłych oraz układać wierszyki czy teksty piosenek. Pisuje felietony o książkach i języku.

Marcin Sendecki urodził się w 1967 roku w Gdańsku, dorastał w Tomaszowie Lubelskim, mieszka w Warszawie. Jest autorem kilkunastu książek i arkuszy poetyckich, a także współautorem (z Andrzejem Sosnowskim i Bohdanem Zadurą) przekładu „Trzech poematów” Jamesa Schuylera (Biuro Literackie, 2012). Wspólnie z Marcinem Baranem i Marcinem Świetlickim zredagował dwa zbiory wierszy kryminalnych: „Długie pożegnanie. Tribute to Raymond Chandler” (Zebra, 1997) i „Żegnaj, laleczko. Wiersze noir” (EMG, 2010). Opublikował też antologię „Pogoda ziemi. Wiersze polskie po 1918 roku” (Eurograf, 2010). Ostatnio wydal tom „11 przypisów do 22 oraz 33 inne obiekty tekstowe” (Instytut Mikołowski, 2017), napisany wspólnie z Marcinem Baranem poemat „Koniec wakacji” (wydawnictwo j, 2019) i autorski wybór wierszy „[Ka]” (PIW, 2019). Jest laureatem Silesiusa za tom „Przedmiar robót” z roku 2014 oraz Nagrody „Odry” i Nagrody im. Wisławy Szymborskiej za tom „W” z roku 2016.

Jan Stolarczyk (ur. 1947) – redaktor i edytor. Redaktor naczelny Wydawnictwa Dolnośląskiego (1987-2007). Przez wiele lat był recenzentem literackim miesięcznika „Odra”. Obecnie jest kuratorem spuścizny pisarskiej Tymoteusza Karpowicza, był sekretarzem i edytorem twórczości Tadeusza Różewicza. Mieszka we Wrocławiu.

Małgorzata Szejnert (ur. 1936) – reporterka i pisarka. Kierowała działem reportażu w tygodniku „Literatura”, współtworzyła Gazetę Wyborczą, gdzie prawie 15 lat prowadziła dział reportażu. Dwukrotnie wśród finalistów Nagrody Literackiej Nike, za książki „Czarny ogród” (także w finale Nagrody Literackiej Europy Środkowej Angelus) i „Dom żółwia. Zanzibar”. Laureatka Nagrody Literackiej Gdynia za książkę „Wyspa klucz”. W 2014 roku odznaczona Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski „za wybitne zasługi w budowaniu niezależnej prasy w Polsce, za pielęgnowanie wartości, jakie legły u podstaw polskich przemian demokratycznych, za wkład w rozwój nowoczesnej publicystyki i przestrzeganie wysokich standardów w pracy dziennikarskiej, redakcyjnej i menadżerskiej”, a w 1915 Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”. W 2018 r. laureatka (wraz z Navidem Kermanim) polsko-niemieckiej nagrody imienia Samuela Bogumiła Lindego przyznawanej przez bliźniacze miasta Toruń i Getyngę autorom, „których słowo tworzy ideały i wartości, łącząc ludzi, społeczeństwa i narody we wspólnej rozmowie”.

Adam Szostkiewicz (ur. 1952) – dziennikarz, publicysta, tłumacz literatury i eseistyki w języku angielskim (m.in. „Eichmann w Jerozolimie” Hannah Arendt i „Kopista Bartleby” H. Melville’a). W latach 1988-1999 redaktor „Tygodnika Powszechnego”, od 1999 r. „Polityce”.

Piotr Śliwiński (ur. 1962) – polski krytyk literacki, badacz polskiej poezji współczesnej, nauczyciel akademicki i profesor nauk humanistycznych.

Olga Tokarczuk (ur. 1962) – pisarka, eseistka, autorka scenariuszy, poetka, psycholog.

Ukończyła psychologię na Uniwersytecie Warszawskim. Jedna z najpopularniejszych i poczytniejszych polskich pisarek, na równi ceniona – co zdarza się niezwykle rzadko – przez krytykę literacką i szeroką publiczność czytającą. Laureatka wielu prestiżowych nagród, w tym Nagrody Fundacji im. Kościelskich (1997), Paszportu Polityki (1996) oraz Nagrody Literackiej Nike 2008 (za Biegunów). Kilkakrotna laureatka nagrody Nike czytelników. Jej powieść Dom dzienny, dom nocny znalazła się na tzw. krótkiej liście nominowanych do Międzynarodowej Dublińskiej Nagrody Literackiej IMPAC. Należy do grona najczęściej tłumaczonych polskich pisarzy.

W 2010 roku Olga Tokarczuk została odznaczona Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.

Prawa do tłumaczenia jej książek zostały sprzedane już do ponad dwudziestu krajów.

Wojciech Tomczyk (ur. 1960) – dramatopisarz, scenarzysta, producent. Absolwent – PWST Warszawa – Wiedza o Teatrze oraz PWSFTV iT w Łodzi – scenariopisarstwo.

Autor sztuk teatralnych, które realizowane były  na scenach teatrów oraz przez telewizje i radiofonie w Polsce i kilku innych krajach- (Austria, Białoruś, Bułgaria, Czechy, Słowacja, Estonia, Łotwa, Niemcy).

Scenarzysta czynny zawodowo od końca lat osiemdziesiątych. Autor seriali: Sposób na Alcybiadesa – 1997 (wg. Powieści Edmunda Niziurskiego), Zaginiona – 2002 (także producent), Oficer – 2004 (także producent) (Prix Italia – najlepszy europejski serial sensacyjny- nominacja), Oficerowie – 2007 (także producent), Trzeci Oficer – 2009 (także producent), Sprawiedliwi 2010 (także producent) (La Rochelle Festiwal Telewizji Europejskiej – najlepszy serial dramatyczny – nominacja, INPUT Seul – selekcja oficjalna- najlepszy serial dramatyczny na świecie), Chichot Losu – 2011 (także producent).

Autor kilku scenariuszy filmów fabularnych, m.in. SPONA – według powieści Edmunda Niziurskiego.

Nagrody: Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2002 i  2007), Prezesa zarządu TVP S.A. (2007), Grand Prix festiwalu Dwa Teatry dwukrotnie (2007 w Norymberdze i 2019 – Wielka Improwizacja), Grand Prix festiwalu Rzeczywistość Przedstawiona (dwukrotnie: Wampir 2003, Zaręczyny 2015), Grand Prix – Festiwal Teatru Niezależnego Białoruś 2009. (Norymberga), Nagroda literacka Biblioteki Narodowej- Skrzydła Dedala 2018

Laurynas Vaičiūnas – wiceprezes Kolegium Europy Wschodniej im. Jana Nowaka-Jeziorańskiego we Wrocławiu. Wydawca literatury wschodnioeuropejskiej i litewskiej w języku polskim. Animator kultury. Kasztelan zamku na wodzie w Wojnowicach.

Krzysztof Varga (ur. 1968) – autor powieści: Chłopaki nie płaczą (1996), Śmiertelność (1998), Tequila (2001, 2010; książka znalazła się w finale Nagrody Literackiej Nike 2002), Karolina (2003), Nagrobek z lastryko (2007, 2016), Aleja Niepodległości (2010), Trociny (2012), Masakra (2015) oraz Sonnenberg (2018). Za Nagrobek z lastryko autor otrzymał nagrodę Książka Zimy 2006/2007. Książka ta była również nominowana do Nagrody Mediów Publicznych „Cogito” i znalazła się w finałowej siódemce Nagrody Literackiej Nike 2008.

Krzysztof Varga jest także autorem prozy eseistycznej Bildungsroman (1997, 2014) oraz tomu 45 pomysłów na powieść (1998, 2014), za który otrzymał nagrodę Fundacji Kultury. Wspólnie z Pawłem Duninem-Wąsowiczem opublikował słownik literatury najnowszej Parnas Bis. Słownik literatury polskiej urodzonej po 1960 roku (1995), a ponadto z tymże i z Jarosławem Klejnockim antologię wierszy najnowszych Macie swoich poetów (1996). W 2008 roku wydał pierwszą z trzech książek opowiadających o historii i kulturze Węgier: Gulasz z turula, za który otrzymał nagrodę czytelników Nike 2009. Książka znalazła się ponadto w finale Literackiej Nagrody Europy Środkowej „Angelus” oraz w finale II edycji Nagrody Mediów Publicznych „Cogito”. W 2014 roku ukazała się druga część z tego cyklu Czardasz z mangalicą, a w 2016 roku – ostatnia Langosz w jurcie, za którą otrzymał nominację do Nagrody im. C.K. Norwida. W 2016 roku ukazała się także Setka czyli zbiór 100 najlepszych felietonów autora, publikowanych wcześniej w „Dużym Formacie”. Jego ostatnia powieść Sonnenberg została nominowana do Nagrody Literackiej m.st. Warszawy. Książki Krzysztofa Vargi tłumaczone są na wiele europejskich języków, m.in. na włoski, węgierski, bułgarski, słowacki, serbski, ukraiński, chorwacki i francuski. Mieszka na Mokotowie.

Marcin Wodziński – profesor historii i literatury żydowskiej, kierownik Katedry Judaistyki w Uniwersytecie Wrocławskim. Jego obszar zainteresowań naukowych to historia społeczna Żydów; dzieje Żydów na Śląsku oraz żydowska kultura materialna. Jest autorem licznych publikacji, m. in. książek: Hebrajskie inskrypcje na Śląsku XIII-XVIII w. (1996); Haskalah and Hasidism in the Kingdom of Poland (2005), Hasidism and Politics (2013), Hasidism: A New History (2017) oraz Historical Atlas of Hasidism (2018).

Andrzej Zawada

Filip Zawada (ur. 1975) – poeta, muzyk, fotograf, performer, łucznik. Reżyser i aktor filmów offowych. Grał w zespole Saksofonowe Ptaki, następnie w postrockowym AGD, wraz z którym wydał płytę Echolokator.