Glensk Urszula – dr hab. zajmuje się literaturą non fiction i krytyką literacką.
Pracuje w Instytucie Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej Uniwersytetu Wrocławskiego, gdzie prowadzi zajęcia o reportażu i organizuje Studencką Nagrodę im. Ryszarda Kapuścińskiego – Słowa bez Granic.
Opublikowała 150 artykułów naukowych i publicystycznych – m.in. w „Znaczeniach”, „Gazecie Wyborczej”, „ResPublice Nowej” i na portalu „Studio Opinii”. Jest stałą recenzentką „Nowych Książek”.
Autorka monografii Proza wyzwolonej generacji 1989-1999 (Wydawnictwo Literackie, 2002), Trzy szkice o przewartościowaniach w kulturze ( 2007), Po Kapuścińskim. Szkice o reportażu (wyróżnienie Magazynu Literackiego Książki), a także współautorka podręcznika creative writing Jak zostać pisarzem?
Jej najnowsza książka – Historia słabych. Reportaż i życie w Dwudziestoleciu 1918-1939 – została nagrodzona Nagrodą Historyczną „Polityki” w roku 2015.
Za habilitację otrzymała Nagrodę Prezesa Rady Ministrów.
Aktualnie pracuje nad eseizowaną biografią: Hirszfeldowie – zrozumieć krew.

Grynberg Mikołaj – Z wykształcenia psycholog, z wykonywanego zawodu fotograf i pisarz.
Albumy:
“DUŻO KOBIET” 2009 Agora
“Auschwitz-co ja tu robię?” 2010 Państwowe Muzeum Auschwitz-Birkenau
Książki:
“Ocaleni z XX wieku” 2012 Świat Książki
“Oskarżam Auschwitz” 2014 Czarne
“Rejwach” 2016 Nisza

Grzebałkowska Magdalena – reporterka.

Grzegorzewska Wioletta (1974) – polska poetka, prozaiczka. W Częstochowie ukończyła filologię polską na WSP (obecnie Akademia im. Jana Długosza). W latach 2003–2005 razem z mężem, Szymonem Grzegorzewskim, prowadziła magazyn literacki i niezależne wydawnictwo „Bulion”, prowadziła warsztaty literackie w bibliotekach, szkołach, ośrodkach kultury. Opublikowała książki poetyckie: Wyobraźnia kontrolowana, Parantele, Orinoko, Inne obroty, oraz dwujęzyczny wybór wierszy: Pamięć Smieny/Smena’s Memory. W 2006 wyemigrowała do Anglii. Jest laureatką “Konkursu Literackiego Polish Books w Londynie”, została nominowana do Griffin Poetry Prize,  Nagrody Literackiej Gdynia oraz The International Man Booker Prize. W 2015 otrzymała Złotą Sowę Polonii w Wiedniu za działalność literacką.

Hen Maciej urodził się w roku 1955 w Warszawie, gdzie mieszka do dziś. W 1980 ukończył wydział operatorski łódzkiej PWSFTviT. Przez lata próbował swoich sił w różnych dziedzinach: bywał operatorem filmowym, scenarzystą, fotografem, reżyserem filmów dokumentalnych, dziennikarzem, tłumaczem z języka angielskiego, muzykiem, a czasami nawet aktorem. Obecnie utrzymuje się głównie z realizacji światła w jednej z prywatnych telewizji.
Jako prozaik debiutował w roku 2004 opublikowaną pod pseudonimem Maciej Nawariak powieścią historyczną „Według niej” – próbą realistycznego przedstawienia żydowskiego oblicza Jezusa i jego otoczenia. Powieść ta ma formę wywiadu-rzeki z ponad stuletnią Mariamné – matką głównego bohatera.
Jego druga powieść, „Solfatarę” ‒ swoją drugą książkę ‒ nad którą pracował od 2006 roku, ukończył w 2014. W rok później powieść ukazała się nakładem wydawnictwa WAB. Zdobyła tytuł Książki Roku 2015 Warszawskiej Premiery Literackiej, Nagrodę im. Gombrowicza 2016 (ex aequo z „Uprawą roślin południowych metodą Miczurina” Weroniki Murek) i znalazła się w finałowej trójce Nagrody im. Norwida 2016 oraz finałowej siódemce nagrody Angelus 2016.

Kloska Szymon – pracuje w Instytucie Książki. O książkach opowiada w radiach i telewizjach, czasami pisuje w prasie drukowanej i innej. Współorganizator Festiwalu Literatury dla Dzieci.

Prof. UAM dr hab. Zbigniew Kopeć – historyk literatury, pracuje w Instytucie Filologii Polskiej Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Jego zainteresowania naukowe dotyczą literatury XX wieku, ze szczególnym uwzględnieniem prozy dwudziestolecia międzywojennego oraz literackich związków polsko-rosyjskich. Tego obszaru dotyczy większość jego publikacji.

Księżyk Rafał (ur. 1970) – dziennikarz i krytyk muzyczny, autor-rozmówca gorąco przyjętej przez czytelników i krytyków autobiografii Tomasza Stańki. Od początku lat dziewięćdziesiątych współtworzył oblicze rodzącej się wówczas nowej prasy muzycznej i popkulturowej. Polską muzyką alternatywną zajmował się m. in. na łamach “Brumu”, “Anteny Krzyku” i w “Radiostacji”. Pracuje jako redaktor naczelny “Playboya”.

 

Lech Joanna – pisarka i poetka, autorka powieści Sztuczki, tomów wierszy Zapaść, Nawroty i Trans. Laureatka wielu konkursów literackich, m.in. PTWK, im. R. M. Rilkego, im. J. Bierezina, nominowana do Nagrody Literackiej NIKE 2011 i Wrocławskiej Nagrody Poetyckiej Silesius. Stypendystka Miasta Krakowa i Fundacji Grazella. Felietonistka Korporacji Ha!art. Mieszka w Krakowie, kompulsywnie podróżuje, fotografuje i czyta.

Leociak Jacek (ur. 1957 w Warszawie) – polski literaturoznawca, historyk literatury, profesor nauk humanistycznych, pracownik Instytutu Badań Literackich PAN oraz Centrum Badań nad Zagładą Żydów.

Leśniakowska Marta 

• absolwentka Liceum im. Adama Mickiewicza w Warszawie
• 1979: mgr historii sztuki (Instytut Historii Sztuki, Wydział Historyczny UW). Tytuł pracy mgr: „Kaplice kopułowe grupy tarłowskiej. Tarłów, Kazimierz Dolny”, promotor: prof. dr hab. Adam J. Miłobędzki [publik.: „Tarłów: Sarmata Ars Moriedi”. zob. Publikacje]
• 1989: dr nauk humanistycznych (Wydział Historyczny UW). Tytuł pracy dr: Dwór XVII-XX wieku w koncepcjach twórców, badaczy i krytyków, promotor: prof. dr hab. Adam J. Miłobędzki [publik.: ’Polski dwór’. Wzorce architektoniczne, mit, symbol, zob. Publikacje]
• 2000: dr hab. (Wydział Nauk Humanistycznych KUL). Tytuł pracy hab.: Jan Koszczyc Witkiewicz (1881-1958) i budowanie w jego czasach (zob. Publikacje)
• Stypendystka m.in. Ministra Kultury (2005-2006) i Ministra Nauki i Informatyki (2005-2007).
• Debiut w 1976 roku jako krytyk sztuki (wcześniej zaangażowana w działalność teatrów studenckich). Od tego czasu opublikowała wiele artykułów dotyczących różnych zagadnień z zakresu sztuki współczesnej, m.in. czasopismach: „Architektura”, „Arché” (1992-99 w zespole red.), „Fotografia”, „Kultura”, „Literatura”, „Obscura” (1983-87 w red.), „Odra”, „Sztuka” (1981 w red.), „Znak”. Do 1981 współpracowała z galeriami  i muzeami, sporadycznie z radiem i TV; kurator w Galerii Związku Polskich Artystów Fotografików (1986).
• Od 1986 w Instytucie Sztuki PAN w Warszawie, kolejno na stanowiskach: asystent, starszy asystent,  adiunkt, docent, profesor nadzwyczajny. Do 2009 r. kierowała Pracownią Plastyki Współczesnej i jej Dokumentacji. Od 2008 r. kierownik Studium Doktoranckiego w IS PAN. Sekretarz Rady Naukowej IS PAN. Członek Komisji Ochrony Dziedzictwa Architektonicznego przy Stołecznym Konserwatorze Zabytków,  Rady Programowej Narodowej Galerii Sztuki „Zachęta”, Zarządu Fundacji „Profile”, Zarządu Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych, Stowarzyszenia „Liber Pro Arte”, Rady ds zabytkowego kampusu Szkoły Głównej Handlowej przy JM Rektorze SGH. Profesor wizytujący w IHS UW.

Maćków Zbigniew (1969) – architekt, przewodniczący DSOIA RP, uczył na PWr, UWr, Solvay Brussels School. Od 1995 prowadzi Maćków Pracownia Projektowa z ważniejszymi realizacjami: Wydział Prawa, Ratusz w Siechnicach, przebudowa Renomy, Hala Sportowa w Bytomiu, Thespian, Węzeł Przesiadkowy, Green Day, Silver Tower, Kurkowa 14.
Laureat m.in.: Honorowej Nagrody SARP W-w, ‘Życie w Architekturze’, nominacji do Nagrody Polityki, Złotego Medalu Biennale Leonardo, finalista WAF, shortlisted w Mies van der Rohe Award, budynek roku SARP, ‘Piękny Wrocław’, GP DoFA;
Współinicjator Projektu Nowe Żerniki, kurator odpowiedzialny za architekturę w ramach ESK Wrocław 2016.

Majeran Tomasz (ur. 1971) – poeta i prozaik. Posiada wykształcenie humanistyczne, interesuje go szeroko rozumiana kultura. Jego teksty stanowią rodzaj swoistej zabawy literackiej, miesza w nich elementy kultury wysokiej i popularnej. Autor tomów poetyckich: Elegia na dwa głosy (1994), Ruchome święta (2001), Koty. Podręcznik użytkownika (2002), a także książek prozatorskich: Xięga przysłów. Prolegomena do słownika Nowej Ery (1997) oraz Pierre Menard, autor Don Kichota (2006). Mieszka we Wrocławiu.

Łukasz Marciniak (1984)- zamieszkujący Katowice, gitarzysta, kompozytor, pasjonat muzyki, wraz z Rafałem Blachą współtworzy duo improwizowane Makemake,grające otwarte kompozycje w duchu ambient, free jazz oraz muzyki kompozytorów współczesnych-płyta From the earth to the moon (Złe Litery 2016 ), Something between (Zoharum 2017) .Realizował muzykę do niemych filmów : “Pies Andaluzyjski” oraz “Golem” ,a także do performance ” Pszczelarze” W działaniach solowych pracuje nad własnym językiem artykulacji ( pizzicato, preparacje ), w swojej grze wykorzystuje także przestrzeń i oddech, łącząc go z noisem i elektroniką.W duetach występował m.in. z Leną Czerniawską , Kubą Sokołowskim, Jackiem Mazurkiewiczem.

Marcin Markiewicz (1977) Trębacz, wokalista, autor tekstów, związany ze sceną reggae. Współzałożyciel i lider zespołu Konopians. Animator kultury, fotograf.

Miłoszewski Zygmunt Prozaik, dziennikarz, autor scenariuszy. Debiutował w 2004 roku na łamach „Polityki” opowiadaniem Historia portfela, potem wydał rozgrywającą się we współczesnej Warszawie powieść grozy Domofon (W.A.B. 2005, II wyd. 2011) i baśń dla dzieci Góry Żmijowe (W.A.B. 2006, przekład ukraiński i serbski: 2010). Na zamówienie Juliusza Machulskiego napisał scenariusz filmowy według Domofonu. Jego powieść kryminalna Uwikłanie (2007) została uhonorowana Nagrodą Wielkiego Kalibru; ukazała się m.in. w Anglii, gdzie spotkała się z entuzjastycznym przyjęciem. Na jej motywach powstał film w reżyserii Jacka Bromskiego pod tym samym tytułem. Ziarno prawdy (2011) jest kontynuacją Uwikłania – również zostało uhonorowane Nagrodą Wielkiego Kalibru. W 2013 roku ukazał się thriller autora Bezcenny, a w 2014 roku zamknięcie trylogii o prokuratorze Teodorze Szackim – Gniew. W 2015 roku autor został uhonorowany Paszportem “Polityki”. Jego powieści są tłumaczone na kilka języków.

Mizuro Marta (ur.1970) – redaktorka i publicystka miesięcznika “Odra”.

Mroziewicz Krzysztof (1945) – polski publicysta, korespondent wojenny, dyplomata, komentator spraw międzynarodowych w “Polityce” i programie TVP “7 dni świat”.

Muszyński Andrzej – ur. 1984. Pisarz.  Autor dwóch książek reportażowych –  „Południa” i „Cyklonu” z opowieściami z globalnego Południa. Za zbiór powiadań „Miedza” nominowany do Nagrody Literackiej Gdynia. Za powieść „Podkrzywdzie” (Wydawnictwo Literackie) nominowany m.in. do Paszportów Polityki i Nagrody Literackiej Gdynia. Laureat Nagrody im. A. Włodka przyznawanej przez Fundację Wisławy Szymborskiej. Mieszka na Jurze Krakowsko-Częstochowskiej.

Nogaś Michał – dziennikarz prasowy i radiowy, choć z wykształcenia politolog. Przez szesnaście lat pracował w radiowej „Trójce”, od listopada 2016 roku jest dziennikarzem „Gazety Wyborczej”. Dużo czyta i często rozmawia z pisarzami z kraju i zagranicy jego rozmowy publikowane są w „Magazynie Świątecznym”, „Wysokich Obcasach”, „Wysokich Obcasach Extra” i „Dużym Formacie”. Prowadzi program „Nogaś na stronie” (na www.wyborcza.pl) oraz profil na Facebooku o tej samej nazwie.

Nowacka Beata – dr hab., pracuje w Instytucie Nauk o Literaturze Polskiej UŚ. Autorka m.in. krytycznej edycji Cesarza dla Biblioteki Narodowej i (wraz Zygmuntem Ziątkiem) pierwszej biografii reportera: Ryszard Kapuściński. Biografia pisarza, przetłumaczonej w 2010 r. na j. hiszpański, 2012 na włoski, w 2018 r. ukaże się jej przekład francuski). Z Zygmuntem Ziątkiem ogłosiła także publikację Literatura non-fiction. Czytanie Kapuścińskiego po Domosławskim (2014).

Nowak Grzegorz (ur. 1961), lekarz weterynarii hipiatra i producent farmaceutyczny oraz publicysta, od zawsze zaintrygowany Melchiorem Wańkowiczem, konsultant bibliograficzny i merytoryczny serii „Dzieła Melchiora Wańkowicza” publikowanej w latach 2009-2011 przez Wydawnictwo Prószyński i S-ka w Warszawie oraz pierwszego, pozbawionego ingerencji cenzorskich i redakcyjnych  opracowania tekstu „Ziela na kraterze” tego pisarza (2011). Autor m.in. monografii „Baronowie von Gersdorff. Rodowód i dzieje – Od Santoka do Parska” (2014), opisującej tysiącletnie dzieje niemieckiego rodu, z którego wywodził się między innymi gen. Rudolf-Christoph von Gersdorff, zamachowiec na Adolfa Hitlera z berlińskiego Arsenału i odkrywca polskich mogił w Katyniu w 1943 roku.

Nowak Stanisław A. (ur. 1958), dziennikarz, prozaik, dramaturg, satyryk. Ukończył nauki polityczne na Uniwersytecie Wrocławskim i handel zagraniczny na Uniwersytecie Ekonomicznym we Wrocławiu. Stały felietonista Słowa Polskiego, Wieczoru Wrocławia i Gazety Wrocławskiej. Autor tekstów satyrycznych i kabaretowych. Publikował m.in. w Szpilkach, współpracował z wrocławskim kabaretem Elita. Laureat Nagrody Literackiej m.st. Warszawy w  2017 r., nominowany do nagrody Nagrody Literackiej im. Józefa Mackiewicza.

Nowicka Bronka – absolwentka Szkoły Filmowej w Łodzi i ASP w Krakowie. Artystka interdyscyplinarna i pisarka uhonorowana Nagrodą Literacką Nike (2016) oraz Złotym Środkiem Poezji (2016). Laureatka  projektu  New Voices from Europe 2017 realizowanego w ramach platformy Literary Europe Live i wspierającego wyróżniających się europejskich pisarzy po debiucie.

Omilanowska Małgorzata – Profesor historii sztuki. Pracuje na Uniwersytecie Gdańskim i w Instytucie Sztuki PAN w Warszawie. W latach 2012-2014 była wiceministrem, a w latach 2014-2015 ministrem kultury i dziedzictwa narodowego.
Była stypendystką kilkunastu europejskich instytucji naukowych, m.in. British Academy oraz Wissenschaftskolleg zu Berlin. Uczestniczyła w wielu międzynarodowych projektach naukowych, jest członkiem rad naukowych i programowych kilkunastu polskich i zagranicznych instytucji naukowych i muzealnych. Specjalizuje się w problemach architektury i sztuki XIX i XX wieku, publikując m.in. na temat identyfikacji narodowej, a także propagandy wizualnej i werbalnej. Oprócz licznych publikacji naukowych ma na swoim koncie także wiele książek popularyzujących sztukę i zabytki oraz przewodników turystycznych. Jurorka Nagrody Wielkiego Kalibru.

Parys Magdalena, pisarka, dziennikarka. Urodziła się w Gdańsku w 1971 r., jako dziecko wyemigrowała z rodziną do Berlina Zachodniego. Ukończyła polonistykę i pedagogikę na Uniwersytecie Humboldtów w Berlinie. Przez kilka lat zajmowała się pracą naukową z dziedziny studiów porównawczych, którą zarzuciła na rzecz pisania. Promotorka niemieckojęzycznej literatury na polskim rynku, autorka licznych wywiadów, ambasadorka akcji „ocal książkę” zorganizowaną przez Polską Izbę Książki. Felietonistka Wysokich Obcasów extra. Jej debiutancka wielokrotnie wznawiana powieść Tunel (2011) otrzymała Złotą Sowę w Wiedniu i zgłoszenia do najważniejszych nagród w Polsce. Laureatka Literackiej Nagrody Unii Europejskiej za powieść sensacyjno-obyczajową Magik (2014), pierwszą część trylogii berlińskiej. Jej prozę zdominowały całkowicie litera „p” – polityka oraz polsko-niemiecki tandem śledczy w Berlinie, dziennikarka, Dagmara Bosch i komisarz, Thomas Kowalski. Jej ostatnia książka to intymna opowieść rodzinna Biała Rika (2016) Prawa do tłumaczeń jej książek zakupiło ponad dwadzieścia krajów. W przygotowaniu awanturnicza książka szpiegowska i kolejne części Magika.

Pilot Marian ( ur. 1936, Siedlików)  literat, dziennikarz, scenarzysta,  leksykograf, długoletni redaktor  poświęconego kulturze chłopskiej kwartalnika „ Regiony”, autor  powieści, opowiadań i esejów; do najważniejszych należą: Panny szczerbate (1962),  Pantałyk (1970), Zakaz zwałki (1974), Karzeł Pierwszy, król tutejszy (1976) Wykidajło (1981), Bitnik Gorgolewski (1989), Na odchodnym (2002), , Pióropusz (2010), Nowy matecznik (2012),  Słownik dawnej gwary Siedlikowa (2012),  Osobnik (2013);ostatnio opublikował powieść  Niebotyki.

Znawca twórczości Waleriana Nekandy Trepki, miłośnik malarstwa Edwarda Prymasa, animator ruchu na rzecz rehabilitacji osób, w I Rzeczypospolitej  skazanych na śmierć  na stosie pod zarzutem praktyk czarowniczych.

Honorowy obywatel  miasta i gminy  Ostrzeszów, wyróżniony m.in. Nagrodą  im. Wł. St. Reymonta i Nagrodą Literacką  Nike, odznaczony Krzyżem Kawalerskim OOP.

Płaza Maciej – tłumacz i prozaik. Za swoje przekłady opowiadań H.P. Lovecrafta uhonorowany w 2012 r. nagrodą “Literatury na Świecie”, za debiutancki tom opowiadań “Skoruń” w 2016 r. Nagrodą Literacką Gdynia i Nagrodą Fundacji im. Kościelskich oraz nominowany do Nagrody Nike i Nagrody im. Witolda Gombrowicza.

Poprawa Adam (ur. 1959) – filolog, krytyk literacki i muzyczny, pisarz. Wydał m.in. monografię Kultura i egzystencja w poezji Jarosława Marka Rymkiewicza (Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, Wrocław 1999), zbiór szkiców Formy i afirmacje (Universitas, Kraków 2003), tomy prozatorskie Walce wolne, walce szybkie (WBPiCAK, Poznań 2009), Kobyłka apokalipsy (WBPiCAK, Poznań 2014). Przetłumaczył Epifanie Jamesa Joyce’a (Biuro Literackie, Stronie Śląskie 2016). Przygotował poprawioną (odcenzurowaną i uzupełnioną) edycję Pamiętnika z powstania warszawskiego Mirona Białoszewskiego (PIW, Warszawa 2014). Opracował poszerzone wydanie Języka poetyckiego Mirona Białoszewskiego (Ossolineum, Wrocław 2016) oraz tom Odbiorca ubezwłasnowolniony. Teksty o kulturze masowej i popularnej Stanisława Barańczaka (Ossolineum, Wrocław 2017). Prowadzi w „Odrze” rubrykę płytową CDn, jest felietonistą „Czasu Kultury”, „Tygla Kultury” i „biBLioteki”. Pracuje w Instytucie Filologii Polskiej UWr.

Rutkowski Roman

Sadowski Maciej

Smoleński Paweł (ur. 1959) — reporter, publicysta, od 1989 roku dziennikarz „Gazety Wyborczej”, wcześniej współpracownik pism drugiego obiegu. Napisał m.in.: Pokolenie kryzysu, „Gazeta Wyborcza” — lustro demokracji, Salon patriotów, Pochówek dla rezuna, Irak. Piekło w raju, Izrael już nie frunie,Bedzies wisioł za cosik. Godki podhalańskie (wraz z Bartłomiejem Kurasiem), Balagan. Alfabet izraelski,Oczy zasypane piaskiem, Szcze ne wmerła i nie umrze – wywiad rzekę z Jurijem Andruchowyczem, Zielone migdały czyli po co światu Kurdowie, Wieje szarkijja. Beduini z pustyni Negew oraz Krzyżyk niespodziany. Czas Goralenvolk (wraz z Bartłomiejem Kurasiem). Kilkanaście jego reportaży opublikowała paryska „Kultura”. Laureat Nagrody Pojednania Polsko-Ukraińskiego w 2003 roku za książkę Pochówek dla rezuna i Nagrody im. Kurta Schorka za teksty poświęcone Irakowi. W 2006 roku otrzymał Nagrodę im. Beaty Pawlak za zbiór reportaży Izrael już nie frunie. Mieszka w Warszawie.

Szczygieł Mariusz – reporter, absolwent Wydziału Dziennikarstwa Uniwersytetu Warszawskiego. Pracę zaczął zaraz po maturze w tygodniku “Na przełaj”. Od 1990 roku pracuje w “Gazecie Wyborczej”, od roku 2004 jest redaktorem “Dużego Formatu”. W latach 1995–2001 prowadził talk-show “Na każdy temat” w TV Polsat. Wydał sześć książek: Niedziela, która zdarzyła się w środę (1996, 2011), Gottland (2006, 2010), antologię 20. 20 lat nowej Polski w reportażach według Mariusza Szczygła (2009, 2011), Kaprysik. Damskie historie (2010), Zrób sobie raj (2010) oraz Laska nebeska (2012). Książka Gottland, poświęcona Czechom, została przełożona na 10 języków, autor otrzymał za nią m.in. NIKE Czytelników oraz European Book Prize 2009 – nagrodę Unii Europejskiej za najlepszą europejską książkę roku. Razem z Wojciechem Tochmanem i Pawłem Goźlińskim założył Instytut Reportażu (www.instytutR.pl) oraz księgarnię reporterów Wrzenie Świata.

Sznajderman Monika – antropolog kultury; stopień doktora nauk humanistycznych otrzymała w Instytucie Sztuki PAN w Warszawie. Autorka książek Zaraza. Mitologia dżumy, cholery i AIDS, Współczesna Biblia Pauperum. Szkice o wideo i kulturze popularnej, Błazen. Maski i metafory oraz Fałszerze pieprzu. Historia rodzinna. Redaktorka kilku antologii esejów, m. in. Nostalgia. Eseje o tęsknocie za komunizmem, Znikająca Europa (z Kathariną Raabe), Jako dowód  i wyraz przyjaźni.Reportaże o Pałacu Kultury (z Magdaleną Budzińską). Od 1996 roku prowadzi Wydawnictwo Czarne. Urodzona w Warszawie, mieszka w Beskidzie Niskim. Żona, matka, babka. Za książkę Fałszerze pieprzuuhonorowana Nagrodą im. Marii i Łukasza Hirszowiczów oraz Nagrodą im. Jerzego Turowicza. Autorka została również wyróżniona przez Kapitułę i Dyrekcję Fundacji im. Jerzego Bonieckiego – Polcul za działalność społeczną, wydawniczą oraz popularyzację czytelnictwa, a także nominowana do Nagrody im. Ryszarda Kapuścińskiego (2017), Nagrody Literackiej Nike, do nagrody Śląski Wawrzyn Literacki, oraz do Literackiej Nagrody Europy Środkowej Angelus.

Szymaniak Karolina

Świetlicki Marcin – Poeta, prozaik, muzyk. Zadebiutował tomem poetyckim Zimne kraje (1992), autor wielu świetnie przyjmowanych przez czytelników i krytyków książek poetyckich. W 2011 roku ukazało się ich zbiorowe wydanie, zatytułowane Poezje, a w 2013 roku Wydawnictwo EMG opublikowało nowy tomik poety: Jeden. Jako autor tekstów i wokalista współpracuje przede wszystkim z zespołem Świetliki (ostatnia płyta zespołu to – Las putas melancolicas z udziałem aktora polskiego, Lindy Bogusława). Stworzył trylogię kryminalną z główną postacią mistrza: Dwanaście (2006, Nagroda Wielkiego Kalibru), Trzynaście (2007), Jedenaście (2008, Literacka Nagroda Gdynia), która w 2011 roku ukazała się w tomie zbiorowym o tytule Powieści. Wraz z Gają Grzegorzewską i Irkiem Grinem napisał pastisz powieści kryminalnej Orchidea (2009). Jeden z ojców-założycieli Stowarzyszenia Miłośników Kryminału i Powieści Sensacyjnej „Trup w szafie”. Mieszka w Krakowie.

Tuszyńska Agata – córka Bogdana Tuszyńskiego, reportera i historyka sportu i Haliny Przedborskiej, dziennikarki. Historyk teatru, wyższe studia ukończyła na wydziale Wiedzy o Teatrze PWST w Warszawie, doktorat z nauk humanistycznych otrzymała w Instytucie Sztuki Polskiej Akademii Nauk. W latach 1987-1992 pracowała jako adiunkt w Instytucie Badań Literackich. W latach 1996-1998 wykładała w Centrum Dziennikarstwa w Warszawie, a od 2001 wykładała sztukę reportażu i wywiadu literackiego na Uniwersytecie Warszawskim.

Karierę literacką zaczynała w periodykach kulturalnych jako autorka tekstów o teatrze, łącząc to z zainteresowaniem biografistyką i reportażem literackim. Debiutowała w roku 1990 biografią findesieclowej aktorki warszawskiej, Marii Wisnowskiej. W tym samym roku wydała w Instytucie Literackim w Paryżu książkę “Rosjanie w Warszawie”, opisującą życie i kulturę zniewolonej stolicy w latach zaboru rosyjskiego. Materiały do biografii noblisty Isaaca Bashevisa Singera, urodzonego w Polsce i tworzącego w jidysz, Tuszyńska zbierała w Stanach Zjednoczonych, Izraelu, Francji i na polskiej prowincji. Książka “Singer. Pejzaże pamięci”, wydana w 1994 i wielokrotnie wznawiana w Polsce, ukazała się również w USA i we Francji. Tuszyńska kontynuowała swoje zainteresowania odchodzącym światem polskich Żydów w tomie reportaży izraelskich “Kilka portretów z Polską w tle”, wydanym również w przekładzie francuskim. “Wyznania gorszycielki” – wspomnienia Ireny Krzywickiej, pisarki i feministki, autorki “Wiadomości Literackich” i wieloletniej przyjaciółki Tadeusza Boya-Żeleńskiego, Agata Tuszyńska spisywała w podparyskiej miejscowości, gdzie Krzywicka mieszkała od połowy lat 60. Tuszyńska powróciła do historii Krzywickiej po jej śmierci w książce “Długie życie gorszycielki”.

Wydana w marcu 2005 bestsellerowa “Rodzinna historia lęku” (nominowana do Prix Medicis), to dramatyczna i wielowymiarowa opowieść o losach jej polskich i żydowskich przodków. Pisarka połączyła w niej swoje doświadczenie biografistki z rzadko uprawianym w Polsce gatunkiem personal non-fiction. Książka ukazała się również po angielsku nakładem wydawnictwa Knopf.
Zapis walki z chorobą nowotworową jej męża jest tematem “Ćwiczeń z utraty”, bardzo osobistej książki Tuszyńskiej (2007), wydanej także po francusku (Grasset, 2009) i koreańsku (2012).
Najbardziej kontrowersyjna w jej dorobku okazała się “Oskarżona: Wiera Gran” (Wydawnictwo Literackie, 2010) – historia śpiewaczki z warszawskiego getta oskarżonej po wojnie o kolaborację z Niemcami. Opowieść oparta na rozmowach z bohaterką, uzupełniona relacjami świadków, dokumentami archiwalnymi, zeznaniami sądowymi stała się wielowymiarowym traktatem o tragicznych wyborach, ich moralnych konsekwencjach i cenie, jaką trzeba zapłacić za ocalenie. “Oskarżona” doczekała się wielu obcych wydań, między innymi we Francji, Hiszpanii, Włoszech, Holandii, Grecji, Izraelu, Stanach Zjednoczonych, Niemczech i na Słowenii. Wszechobecną bohaterką tej i innych książek Tuszyńskiej jest PAMIĘĆ, jej bolesne węzły, tajemnicze kształty, zmienne oblicza.
“Tyrmandowie. Romans amerykański”, kolejna publikacja Tuszyńskiej, to opowieść o ostatnim okresie życia autora “Złego” u boku jego amerykańskiej żony Mary Ellen Fox. Blisko setka niepublikowanych listów Tyrmanda dopełnia wspomnienia wdowy, pokazując zupełnie nieznaną twarz playboya znad Wisły.

Tuszyńska wraz z Jerzym Żurkiem są współautorami dramatu w sześciu obrazach Wiera, opublikowanym w miesięczniku Dialog (11/2013).

Wydaną w 2015 książkę Narzeczona Schulza poświęciła Józefinie Szelińskiej, jedynej kobiecie, której Bruno Schulz zaproponował małżeństwo. Książka została także przetłumaczona na język macedoński i francuski. “La Fiancée de Bruno Schulz” nominowano do Prix Medicis i do Prix Femina w 2015 a także do Nagrody Literackiej dla Autorki Gryfia 2016. Najnowsza Jamnikarium (2016) jest o jamnikach i jamnikolubach i dla jamnikolubów..

Równolegle z biografistyką i reportażem Agata Tuszyńska uprawia twórczość poetycką. Jest autorką sześciu zbiorów poezji, z których najnowszy zatytułowany “Nadzieja 2” ukazał się zimą 2010 r. Jej wiersze publikowano w przekładach angielskim, francuskim, hebrajskim, hiszpańskim i rosyjskim.

Współpracuje z “Zeszytami Historycznymi”, “Zeszytami Literackimi”, “Tygodnikiem Powszechnym”, “Kresami” i “Odrą”, współpracowała z “Paryską Kulturą”. Członek Stowarzyszenia Pisarzy Polskich, PEN-Clubu i ZAiKS-u. Stypendystka Uniwersytetu Columbia, Fundacji Fulbrighta, MacDowell, Ledig-Rowohlt, Kościuszkowskiej, Instytutu Yad Vashem i American Jewish Archives. Laureatka nagrody PEN-Clubu im. Ksawerego Pruszyńskiego za wybitne osiągnięcia w dziedzinie reportażu i literatury faktu. Honorowa Obywatelka Łęczycy. W 2015 r. Tuszyńska została uhonorowana srebrnym medalem “Zasłużony Kulturze Gloria Artis”. W 2016 r. otrzymała nagrodę w kategorii literatury holokaustowej za ” Rodzinną historię lęku” przyznawaną przez The Canadian Jewish Literary Award.

Waglewski Wojciech

Wandzilak MIchał

Wiśniewski Tomasz – Pisarz. Za debiutancki zbiór opowiadań „O pochodzeniu łajdaków” (Wydawnictwo Lokator, 2015) nominowany do Nagrody Conrada, Nagrody Literackiej im. Witolda Gombrowicza i Górnośląskiej Nagrody Literackiej Juliusz oraz uhonorowany Nagrodą Specjalną Krakowa – Miasta Literatury UNESCO (2016). Autor mikropowieści “Wstrząsająco przystojny mężczyzna” (Wydawnictwo Lokator, 2016). Stypendysta Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2017). Współpracownik nowego “Przekroju”.

Zajączkowska Urszula – Poetka, artystka wizualna i muzyk, dr hab. specjalności botanika leśna. Jej debiutancki tomik poezji „Atomy” (2014) był nominowany do Wrocławskiej Nagrody Poetyckiej Silesius w 2015 roku oraz zdobył wyróżnienie XI Ogólnopolskiego Konkursu Literackiego „Złoty Środek Poezji” 2015 na najlepszy debiutancki tom poetycki. W 2016 roku stworzyła film „Metamorphosis of Plants”, powstały z inspiracji dziełem J.W. Goethego pod tym samym tytułem. Film wygrał Scinema Festival w Australii, a  w 2017 roku Festiwalu Art – Science w Miami. Na początku 2017 roku ukazał się jej nowy tomik poezji, „minimum”, wydany przez wrocławską oficynę Warstwy, za który otrzymała Nagrodę Fundacji Kościelskich.

dr hab. Zawiszewska Agata – pracuje w Zakładzie Literatury Polskiej XX wieku w Instytucie Polonistyki i Kulturoznawstwa Uniwersytetu Szczecińskiego; badaczka historii polskiego czasopiśmiennictwa społeczno-kulturalnego i literatury pisanej przez kobiety w Dwudziestoleciu międzywojennym; autorka monografii: Recepcja literatury rosyjskiej na łamach „Wiadomości Literackich” (1924-1939) (2005), Zachód w oczach liberałów. Literatura niemiecka, francuska i angielska na łamach „Wiadomości Literackich” (1924-1939) (2006), Życie świadome. O nowoczesnej prozie intelektualnej Ireny Krzywickiej (2010), Między Młodą Polską, Skamandrem i Awangardą. Kobiety piszące wiersze na początku XX wieku (2015), „Ster” pod redakcją Pauliny Kuczalskiej-Reinschmit. Lwów 1895-1897 (2017); współredaktorka tomów: Kultura i społeczeństwo II Rzeczypospolitej (z W.Mędrzeckim, 2012), Księgowanie. Literatura, pieniądze, kobieta (z I.Iwasiów, 2014), Czytanie. Kobieta, biblioteka, lektura (z A.Galant, 2015); redaktorka antologii: „Wiadomości Literackie (1924-1939) (2015) oraz publicystyki Ireny Krzywickiej (Szkoła moralności rozumowej, 2014) i Pauliny Kuczalskiej-Reinschmit („E pur si muove…”. Publicystyka społeczna z lat 1881-1918, 2016).

Ziątek Zygmunt